Γιάννης Ρίτσος


Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απο τον κοσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμιξουμε τον κόσμο
Ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου

Όλοι μιλάνε και καθένας ακούει μονάχα τη δική του φωνή

Ετούτος δω ο λαός δεν γονατίζει, παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του

Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της, και 'συ να λείπεις

Όταν έχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οι σκιές μέσ' το σπίτι, αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες

Μάθε ν' αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη

Μην τους φοβάσαι. Στο φόβο σου ποντάρουν

Έχεις ακόμη να κλαψεις πολύ ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου