Οδυσσέας Ελύτης

Είναι η βαρβαρότητα. Την βλέπω να έρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω απο άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημενες υποδουλώσεις

Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε δώσε της διάρκεια, μπορείς

Η ζεις γι' αυτό που είσαι η γι' αυτό που δεν θα γίνεις ποτέ

Δεν είναι ανάγκη να σ' αγαπούν για να αγαπάς

Ώσπου τέλος ένιωσα κι ας με έλεγαν τρελό ότι από ένα τίποτα γίνεται ο παράδεισος

Να χαρίζεσαι στη ζωή τόσο προσεκτικά, που να μη ματώνει ποτέ η ευλάβεια

Θα 'θελα να κοιμηθώ μια μέρα και να ξυπνήσω σε έναν αιώνα όπου και τα πουλιά ακόμη να κελαηδούν ελληνικά και νικητήρια

Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο - Τόλμη - Τύχη

Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον ήλιο τον ηλιάτορα

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου, το παμπάλαιο χώμα πατώντας. Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα του

Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο και είναι καιρός να μας το ανταποδώσει 

Κι ύστερα λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου

Τι κι αν ο κόσμος μάταιος; Εχει μιλήσει Ελληνικά

Και τα όνειρα μια μέρα θα πάρουν εκδίκηση

Όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά, πάντα θα είναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει

Βαρύς ο κόσμος για να τον ζήσεις όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε

Την άνοιξη αν δεν την βρεις την φτιάχνεις

Από εμάς θα εξαρτηθεί ο παράδεισος η η κόλαση που θα χτίσουμε. Η μοίρα μας βρίσκετε στα χέρια μας

Ζητώ ν' αγοράσω αξιοπρέπεια, σαν αυτή των ελεφάντων, που απομακρυνονται για να πεθάνουν