Άγια είναι η λευτεριά, κι ο καημός του κόσμου σημαία πλατιά τη σκιά του Che Guevara χαιρετά |
Γιατί απλά κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ ξεχωριστοί, που αξίζει να ζεις μόνο και μόνο για να τους συναντήσεις |
Κάποτε θα μας πνίξουν, τόσα ανείπωτα λόγια |
Δε ζούμε αληθινά παρά μόνο τη νύχτα μέσα στ' όνειρο |
Κι ίσως θα πρέπει να χαθείς ολότελα, για να μάθεις κάποτε ποιος είσαι |
Αύριο λες, και μέσα σ' αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ |
Που είναι λοιπόν ένα χαμόγελο να μας βεβαιώσει πως υπάρχουμε |
Είναι κάτι βράδια που μόνο ένας αναστεναγμός μας χωρίζει από τον παράδεισο |
Το βράδυ έχω βρει ένα ωραίο τρόπο για να κοιμάμαι ... τους συγχωρώ όλους έναν έναν |
Τι να την κάνω την πραγματικοτητα, τους λεω-εγω εχω το όνειρο |
Ύστερα ερχόταν η βροχή. Μα έγραφα σε όλα τα χνωτισμενα τζάμια το όνομα σου |
Δώσε μου τα χέρια σου να κρατήσω τη ζωή μου |
Τίποτα κοιμησου. Εμείς τελειώσαμε. Δεν έχει δάκρυα πια. Κλαίνε όσοι βάθος ακόμα ελπίζουν |
Σε καθε σπιτι υπάρχει μια αγνωστη μυστική σκάλα που θα σε πήγαινε ίσως μακριά |
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου